Laat in de middag besloot je te stoppen op een plek langs de Grijze Straat, daar waar vele reizigers rust vonden in de schaduw onder de bomen. Een kleine rustplek, aangelegd als onderdeel van het grote rijkswegennetwerk dat de Keizer bijna 80 jaar geleden liet bouwen, al voor zijn dood en herrijzenis.

Al terwijl je hier je rugzak neerzette en begon je tent op te zetten, merkte je dat de stemming in het langzaam groeiende kamp aangenaam was. Misschien dankzij het goede weer, of wellicht vanwege de aankomende Dag der Herrijzenis, of simpelweg omdat de reizigers hier vroeg gestopt waren en blij waren gelijkgestemden te vinden. Er liepen mensen, elfen, dwergen en alles daar tussen. Je zag zelfs de grijze huid van een aardling, zeldzaam in deze regio. Door elkaar heen zaten ze allen aan vuren en deelden drank.

Lees meer

Een kamp aan een rivier, waarvan de bron al lang verdween.
Een kamp van vluchtelingen, dozijnen, maar ieder is alleen.
Een van hen, een man, een vader, die ‘s nachts naast stille tenten zit.
Gehuld in vuil, gescheurd gewaad, kijkt hij omhoog, sluit ogen, bid.

Lees meer

De geruchten zijn overal, ook jij hebt ze gehoord, dat weet ik. Het begon met een eerste paniekerige vluchteling, weggehoond om de idioterie van de boodschap. Deze dagen worden de vluchtelingen amper meer gehoord. Hun verhalen over de val van hun thuis met knikken en zuchten afgewacht, want ze zijn al zo vaak gehoord. Het laat zich simpel samenvatten…

Lees meer

Geachte dorpelingen,

Het lijkt nog niet zo lang geleden dat jullie mij hebben gered uit de krochten van Holgers Hold, maar inmiddels is er veel gebeurd. Dorpen en steden zijn verdwenen en tijdens mijn reis heb ik veel verloren zien gaan. Het einde is waarlijk in aantocht.

Laat mij beginnen met een korte samenvatting, want in mijn reizen heb ik geleerd dat de aandachtsspanne soms korter is dan zelfs de jongste dwergen. Op de 21e dag van de 10e maand van het jaar 3991 kom ik naar jullie dorp, met 13 scherven die de kracht hebben om de nieuwe wereld vorm te geven. Aan ieder scherf zal een voorwerp gebonden worden, dat symbool staat voor iets dat krachtig zal zijn in de nieuwe wereld. Ik breng twee gidsen mee, die jullie de kans zullen geven bijzondere voorwerpen op te halen. Ik vraag jullie een festival te organiseren, waarin kandidaat-voorwerpen voor de scherven getoond worden, en alles waar ze voor staan gevierd wordt. Dit festival zal eindigen met de Ceremonie der Scherven, waarin ik de scherven zal verdelen. Dit alles zal in deze brief uitgebreid uitgelegd worden.

Lees meer

Twee jaar… Ruim twee jaar. Lange tijd ben je weg geweest. Lange tijd heb je gedacht dat je niet meer terug zou keren. Na die ene nacht, zo onverwacht, dat het gevecht opeens leek om te keren. Dat de eeuwige winnaars plotseling verloren. Dat er geen mogelijkheid voor onderhandeling bleek. Na die ene nacht ben je niet meer terug gekeerd. Maar je gedachten zijn nooit helemaal weg geweest. Je hebt daar zo veel meegemaakt. Zo veel achter gelaten. Zo veel nog te ontdekken.

Lees meer

In de restanten van haar eigen geest kijkt Madrina naar de leegte om zich heen. Net nog waren daar anderen, vreemdelingen voor haar, die op de golven van haar gekte naar haar toe gezwommen waren. Ze kon zich niet meer herinneren dat ze geroepen had, maar ze moet het gedaan hebben, want de vreemdelingen waren gekomen. Ze kon zich niet herinneren dat ze een visioen de wereld in gestuurd had, maar ze moet het gedaan hebben, want daarin kwam ze hen tegen, en daarin zit ze nu nog zelf.

Lees meer