Hierbij de derde teaser voor de volgende Omen, van 7 t/m 9 juni. Nog maar één week, dus: Schrijf je snel in!

Het verhaal van Bargen, deel 2 van de 3.

---

Bargen stapt de weg op, een kreun van pijn onderdrukkend als zijn moeie voeten het grind raken.

De zon heeft net de horizon geraakt, de nacht zal snel vallen. De omweg die hij genomen heeft, heeft hem weken gekost. Van de brug, terug langs Torquil, naar de voet van de Hazed Mountains waar hij voor geen goud dieper in wil trekken. Langs de bergen naar het Noorden, ver Torquil voorbij, tot hij de weg langs de Ethlinn nu eindelijk bereikt heeft, zonder de oorlog aan de grens tegen te komen.

(meer…)

Lees meer

Hierbij de tweede teaser voor de volgende Omen, van 7 t/m 9 juni. Nog maar een paar weken, dus: Schrijf je snel in!

Het verhaal van Bargen, deel 1 van de 3.

---

Bargen is al jaren op reis.

In zijn ouderlijk huis is hij niet meer welkom, en een paar iets té spannende avonturen leerden hem om Vrij Hertogdom Esgard ook maar te vermijden. Irritant, want veel van de belangrijke wegen lopen door Esgard. Extra vervelend, want hij kwam terecht in Amsdan, terwijl hij in Vaelvilla wilde zijn. Precies de verkeerde kant, dus. Inmiddels, bijna drie seizoenen, een angstaanjagende zeereis, een hoop koude nachten en een vernederend bezoek aan de barbier verder, staat hij op de grote brug over de Ethlinn vlakbij Torquil. Hij staat, kijkt naar de stroom vluchtelingen die richting Torquil trekken, en vloekt tegen alle Goden voor hun afkeer tegen hem.

(meer…)

Lees meer

Hierbij de eerste teaser voor de volgende Omen, van 7 t/m 9 juni. Schrijf je snel in! En kan jij ook niet wachten tot het juni is? Schrijf je dan ook in voor de barmiddag op 23 maart.

Uit een Keizerlijk Nieuwspamflet verspreid in het gehele Keizerrijk:

---

Jare 3988
2^e maan
Officiele nieuwsverspreiding in naam van Hare Majesteit de Keizerin.

Scheepsbouwers gezocht in Knokkelkaap (meer…)

Lees meer

Hier de laatste teaser voor de volgende Omen, van 5 tot en met 7 oktober. Schrijf je snel in!

‘Papa papa papa papa! Kom snel! Je raad nóóit wat ik nu gevonden heb!’

Leunend op zijn hooivork probeert de boer rechtop te gaan staan. Een pijnlijk proces, na uren voorovergebogen te hebben gestaan. Zijn lijf heeft het moeilijk, maar hoe gek is dat, op zijn leeftijd? Al bijna dertig zomers, en nog steeds kunnen zijn zoons de taak niet overnemen. Toen hij hun leeftijd had, draaide hij de boerderij al bijna alleen. ‘Wat is het, jong? Jij was de varkensstallen toch aan het mesten?’

‘Ja! Klopt! En toen vond ik dus –’

‘Het kan me niet schelen wat je vond. Is het klaar?’

Zijn jongste zoon kijkt een moment oprecht beteuterd, en schudt dan zijn hoofd. ‘Nee… Bijna. Maar pap, ik denk dat we rijk zijn!’

‘Rijk? Ach jong, kijk om je heen! De hele boerderij is van ons en van niemand anders! Is dat niet rijkdom genoeg?’

‘Pa-ap! Kom nou gewoon kijken!’

Hoofdschuddend zet hij de hooivork weg, en volgt zijn zoon. Tot zijn verbazing niet naar de varkensstal, maar het woonhuis in. Zijn vrouw zit aan de tafel, met iets kleins in haar handen. Ze huilt, maar als ze opkijkt ziet hij dat het van blijdschap is.

‘Lieverd,’ snikt ze, ‘ik kan het niet geloven. We zijn vrij. We hoeven nóóit meer te werken. Het is het mooiste wat ik ooit gezien heb!’

Dan opent ze haar handen. Voor een kort moment ziet hij de glimmering van goud, en dan opent zijn derde oog zich. Een donkere ruimte, koud en klam, met een lage tafel in het midden, en daarnaast een enorme zuil. Op de tafel ligt een mensvorm, maar er is geen teken van leven. De smaak van dood kruipt in zijn mond, en onwillekeurig zet hij een stap terug.

Zijn hak tikt tegen een drempel, en plots valt hij. Van schrik sluit het derde oog, en ziet hij zijn vrouw weer, de schrik in haar ogen onmiskenbaar. Ze staat al voor hij zelf de grond heeft geraakt.

‘Schat! Gaat het?’

Hij gromt, komt overeind. ‘We zijn niet rijk. We zijn vervloekt. Wat het ook is, ik wil er van af.’

 

Lees meer

Hier de tweede teaser voor de volgende Omen, van 5 tot en met 7 oktober. Schrijf je snel in!

Hij noemde zichzelf vaak dienaar van het Licht, maar hij kwam van een donkere plek. Het Licht was lange tijd vergeten, verloren geraakt, verstopt en opgesloten. Maar het Licht begint te ontwaken, de Zon nadert de horizon. En als een vogel die niet kan wachten, was hij uit zijn donkere plek tevoorschijn gekomen, om het lied van zijn meester te fluiten.

Deze nieuwe plek kende hij amper, maar wat hij hoorde beviel hem. Een keizerlijk rijk dat een belegering had weten af te slaan en de grenzen wist te verleggen. Een kind-god, op talloze plaatsen ritueel omarmt en verheven tot het pantheon. Een ver land waar ver uit elkaar gegroeide soortgenoten vechten om eigendom van een stad, een tuin, een boom. Deze plek begrijpt verandering, deinst er niet voor terug. Keuzes worden gemaakt, verdedigd of verraden. Geschiedenis verdwijnt en verschijnt zonder dat iemand het merkt.

De Zon zal weer opkomen, dat wist de dienaar zeker. Het heilige licht zal weer schijnen en alles wat het raakt zal weten waar het toe behoort. Het zal niet lang meer duren, weet de dienaar, en dan zal hij weer aan Zijn voeten knielen. Dit keer voor eeuwig.

Lees meer

Samen reisden ze rond. Van dorp naar dorp, door bossen en bergen, langs de grote steden en over de kleinste wegen. En overal deden ze hetzelfde: De acceptatie zoeken. Soms werden ze weggejaagd, soms met open armen ontvangen. Daar waar het kon, tekenden ze een cirkel en het zand, en vroegen iedereen binnen te stappen en hun god te omarmen. En waar zij gingen, verschenen de boom en de schommel in het zand, en kwamen zij die door gekte bevangen waren weer tot hun zinnen.

En achter hen aan liep een ander, een eenzame pelgrim die al die cirkels in het zand bezocht, er in stond en met luide stem verkondigde:

Hoort dit, alle gij volken,
neemt ter ore, alle bewoners der wereld,
zowel geringen als aanzienlijken,
rijken en armen tesamen.

Mijn mond zal over waarheid spreken
de geschiedenis zoals deze is gekend
Uw oor zal tot een spreuk neigen
mijn geheimenis te verspreiden

Waarom zou een Kind vrezen voor de Nacht
Wanneer de Vader eenieder naar bed brengt?
Waarom zou een Kind ooit honger leiden
Wanneer de Vader zijn geliefden voed?

Velen kinderen werden immers verzorgd,
En velen werden ouder bij iedere passage,
Al zullen er telkens ook verloren gaan,
Omdat er immer voedsel tekort komt.

Maar één Kind lag stilletjes onder de tafel,
Waar de Vader zijn ogen niet laat vallen
Het Vergeten Kind kreeg slechts de kruimels die vallen,
Hoorde slechts de woorden die tot anderen gesproken worden

Het Kind is door u opgestaan en heeft de schaduw verlaten,
Het heft zijn vuisten tot de Vader, de broeders, de zusters,
Opdat zij hem niet langer zullen vergeten en hij zijn plek zal krijgen
Aan de tafel die hij zo lang slechts van onder kende

Het Kind zal zich Verzetten tegen het Juk van de vader
Het Kind kent de Ambitie zijn plek terug te pakken
Het Kind wil de Vrijheid om zichzelf te worden
En het Kind is toegewijd aan allen die zich aan hem wijden

Hoort dit, alle gij volken,
neemt ter ore, alle bewoners der wereld,
Deze woorden van waarheid gesproken
En verspreid ze opdat allen het horen.

Lees meer

Met een langzame beweging veegt Yvette het bloed van haar zwaard. Voor haar op het bospad liggen negen lijken, waarvan maar één een mens. Alweer een verlies in haar kleine groepje wachters. De wegen in deze gebieden zijn lang niet meer zo veilig als ze ooit waren.

Dit keer waren het de Elfen, schuimbekkend en met gekte in hun ogen, vechtend zonder enige zelfbescherming. Yvette kende de verhalen wel, over de gekte en burgeroorlog in het verre elfenrijk. Maar hier, midden tussen het keizerrijk en de vrije hertogdommen, dat had ze niet aan zien komen. Zouden alle geruchten over de besmettingsgevaren waar zijn? Met een frons kijkt ze naar haar overgebleven vrienden, en de handelaren in hun karren. Hoe snel zou zoiets gaan, zo’n besmetting? En zou ze het herkennen?

(meer…)

Lees meer